We staan om half 8 op om om 8 uur bij de benzine pomp tegenover het hotel een ontbijtje te scoren. We rijden naar Boone Hall die om half 9 open gaat.
Bij aankomst blijken we de tweede te zijn die binnen komt. Ook hier is weer een schitterende oprijlaan met aan twee kanten grote oude eikenbomen die aan de bovenkant tegen elkaar aangroeien. Op het einde zie je het plantage huis staan. Dit is veel kleiner dan wij het verwachten en ook minder wit. Dit huis is gebruikt in de TV serie North & South maar daar lijkt het groter dan het in werkelijkheid is. Wat ik bijzonder mooi vind zijn de 9 stenen slaven verblijven aan de zijkant van de inrit. Dit is een van de weinige "slave streets" die zijn overgebleven uit die tijd. We geven ons snel op voor de eerste toer door het huis en gaan dan de slavenhuisjes bekijken. In iedere huisje blijkt een aspect van het slaven leven te zijn uitgelicht en door middel van geluid en tv beelden wordt het heel erg duidelijk gemaakt. Wij vinden het mooi en een bijna eerlijk beeld geven over de toestand van de slaven. In het laatste huisje wordt er even aangehaald dat er nu een zwarte president is met een vrouw die rechtstreeks afstamt van een van de slaven hier uit de buurt. Wij krijgen een beetje het idee dat de hele slavernij hiermee wordt goed gepraat.
De huis toer is mooi maar voor ons niet erg indrukwekkend. Het blijkt pas in 1935 opnieuw te zijn opgebouwd en dat is voor ons Europeanen natuurlijk niet zo heel erg oud. De meubels en inrichting zijn erg herkenbaar, maar het is lekker koel in het huis en de gids kan goed vertellen.
Na de toer gaan we terug naar de slavenstraat waar een " ongezoute " verhaal over de slavenhandel zal worden gehouden. Dat spreekt ons meer aan. Hoe ging dat nu eigenlijk en hoe werd dat in stand gehouden. Het blijkt dat de slaven door stamhoofden in de Afrikaanse binnenlanden gewoon werden gevangen genomen en aan de kust aan de kolonisten werden verkocht. Dan werden ze aan elkaar vastgeklonken en neergelegd, vaak lag de ene slaaf met zijn hoofd tussen de benen van de volgende slaaf om meer goederen (want slaven waren geen mensen maar goederen) in de boot te krijgen. Ze hadden geen ruimte om rechtop te gaan zitten tijdens de weken en soms maanden lange reis. Eens in de zoveel tijd werden ze uit het ruim getrokken en moesten ze op het dek dansen om de spierkracht te bewaren en om de overleden slaven ertussen uit te halen. Lekker verhaal he ? Bij aankomst gingen ze zes weken in quarantaine en daarna via een slaven markt naar de diverse landen. Het blijkt dat de Zuid Amerikaanse landen en de Caribische eilanden veel meer slaven gebruikten dan de Verenigde Staten. Slechts 6 % van alle slaven ging hier naar toe. Alle zwarte Surinamers en Antillianen zijn dus allemaal afstammelingen van de slaven. De oorspronkelijke bewoners zijn namelijk niet zwart. (dan zouden de Argentijnen en Brazilianen dat ook moeten zijn niet waar ?) De slaven die in het huis werkten mochten in de stenen hutten wonen, vaak met 2 families tegelijk en kregen per jaar 2 kledingstukken en iedere 3 jaar een deken. Dan te bedenken dat het hier in de winter ook gewoon vriest. Alle andere slaven woonden in houten hutten op de velden, vaak met 16 mensen tegelijk en die hutten hadden geen ramen voor de ventilatie. Kortom erg erbarmelijk dus. Het was dus inderdaad nu eindelijk de waarheid, zelfs tot 1945 werden er zwarte mensen als slaven gebruikt in de Verenigde Staten. Brrr. We hebben nog lang na staan praten met de man die de uitleg had gegeven. Daarna zijn we nog met een debiele treintje het hele plantage landgoed rondgegaan en zijn toen de koelte van de auto airco op gaan zoeken.
Na wat gegeten te hebben onderweg zijn we naar Patriots Point gegaan. Hier ligt het vliegdekschip USS Yorktown, dat nog mee heeft gevochten in de WO II. Hier mochten we vrij op rondlopen, er waren diverse looproutes aan gegeven. Het was groot, veel groter dan je denkt en dan nog groter. Boven op het dek stonden allerlei vliegtuigen en helicopters. We zijn van de ene kant naar de andere kant gelopen en dat duurde wel even. Mike is nog helemaal via allerlei smalle, steile trappen naar de brug gegaan maar dat was voor mijn armen niet te doen. Zelfs de terugweg bleek te link dus namen we de lift maar, waarom moeilijk doen als het makkelijk kan niet waar ? Mike gaat nog even in een vluchtsimulator die de aanval op een of andere baai nadoet en we nemen nog een grote cola. En groot is inmiddels liter formaat volgens mij want ik moet de beker met twee handen vast houden. Maar het is zo warm dat ik hem toch helemaal leeg tutter. (en nee, piesen hoefde ik er niet van)
Naast het vliegdekschip ligt een onderzeeër die je ook mag bezoeken. Ik geef Mike mijn zegen op het moment dat ik de eerste smalle, steile trap zie en ga buiten op een bankje in de zon zitten. In een haven heb je namelijk weinig schaduw van bomen of zo. Na een tijdje hoor ik wat militairen commando's in zie ik echte matrozen de vlag van het vliegdek schip wisselen. Ook mooi om te zien. Mike komt na een half uurtje weer boven water met een natte rug. Het was er erg warm en krap maar bijzonder om gezien te hebben.
Nu wil Mike ineens de niet te vermijden winkel in ! Hoe kan het zijn. Hij koop hier een Amerikaanse vlag en een Rebel Flag. Dat is de vlag van de zuidelijke staten tijdens de burger oorlog. De T-shirtjes zijn echt te erg dus die laat hij hangen.
We gaan op weg naar de midget golf baan want daar kun je je een tweede rondje voor niets spelen met de coupon die ik heb gevonden. Alleen daar aangekomen blijkt de baan niets aan te zijn en het is eigenlijk ook te warm voor midget golf dus gaan we wat eten bij een Australisch Steakhouse. Outback Steakhouse is dan wel een keten maar je kunt er geweldig lekker steaks eten voor weinig geld. De kip smaakt er ook goed. We gaan maar weer eens terug naar de kamer en kijken een film voor we gaan slapen in een heerlijk koele kamer zonder zwembad geluid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten